Vaders wil is geen wet meer, maar helpt wel
Mijn grote voorbeeld is mijn vader. Hij werd helaas maar 53. Een man van weinig woorden, streng (vooral voor zichzelf) maar ook sociaal. Juist zijn organisatietalent, discipline en doorzettingsvermogen hebben ook mij veel gebracht. Zijn sociale gezicht, zijn leiderschap, herken ik in mijn eigen karakter. Ik merk dat ik eigenlijk veel op hem lijk. In uiterlijk wat minder, maar innerlijk voel ik me heel erg met hem verwant.
Van hem heb ik ook geleerd dat je altijd je droom kunt najagen. Dat er heel veel mogelijk is, maar dat je dat niet voor niets krijgt. Dat je er wat voor moet doen. Dat wanneer je samenwerkt er een veel beter resultaat mogelijk is. En dat je trots mag zijn in (moet zijn: op) wat je doet. Trots mag zijn op jezelf, ook al wijk je af van de norm.
En dat is precies waar het in mijn coaching omgaat. Je in contact brengen met je kracht en mogelijkheden. Je bewust maken van de patronen waarin je vastloopt en wat jij zelf kunt doen om daar op eigen kracht uit te komen. Dat je daar wel voor aan de bak moet. Dat het niet vanzelf gaat maar dat je ook hulp mag vragen.
Wat herken jij van jouw vader in jezelf?